Neem in gedachten een koeienvlaai, zo’n iets opgedroogde flats poep. Neem daarbij een ventilator. Denk er niet over na hoe, maar bedenk … die vette flats komt recht, bullseye, ín de ventilator terecht. Zie je het voor je? Mooi, dan heb je een beeld van wat er de afgelopen week gebeurde.
Staat het in de sterren ofzo?
De week begon een soort van rustig. Het zag er redelijk overzichtelijk uit. Ik reed naar mijn afspraak in Amsterdam. Hartstikke leuk gesprek, met prima resultaat, helemaal goed. Na afloop dronken we nog wat na, mijn gastheer en ik, en iemand die ik als ‘introducee’ had meegenomen. Die gast, die zette mij toch voor schut! Totaal ongepast. Ik ben niet snel boos, maar nu kookte ik. Toch hield ik mijn mond. ‘Eerst maar even afkoelen en het denken weer aanzetten.’ De ratio mocht het hier winnen van de emotie.
Staat het in de sterren ofzo?
Wanneer je niet zo snel boos wordt, dan is echt boos worden impactvol. Bij mij in ieder geval wel. Nachtje slapen helpt, het werd dinsdag. In de auto onderweg naar een klant. Telefoon. De andere kant van de lijn: “Ik ben zelden boos maar ik ben nu echt 100% pissed off geraakt, en dát is knap!” Hij was boos, woedend, ra-zend! Ik heb zelf vaker dan normaal ‘wtf’ gedacht en gevoeld en heb nog meer mensen gesproken deze week die ook een bizarre ervaring hadden. et zal wel een of andere planeet of sterrenstand zijn ofzo. Of een kwaaie alien die boos aan de knoppen draait”, zeiden we balorig tegen elkaar.
Maar wacht even … wat is er aan de hand, is er misschien een les te leren?
Vertrouwen houden
‘When the shit hits the fan’ vind ik al zolang ik die uitdrukking ken een schitterende zin. Ik houd van beeldende taal en kan me met taalliefhebbende vrienden helemaal verliezen in tegen elkaar opbieden in beeldspraken. Ik zie dat inderdaad voor me. Maar als het dan echt zo is, dan mag je aan het werk. Althans, zo kijk ik ernaar. Wanneer je mijn blogs vaker leest dan weet je, ik ben een heel gelukkig mens én mijn leven (zeker in mijn jeugd) is niet altijd makkelijk geweest. “Laura, hoe heb jij het vertrouwen in het leven teruggekregen?” En vragen van die strekking worden mij met regelmaat gesteld. Dat deel ik graag, want ik ben nu oprecht gelukkig. Ook wanneer er dus iets ongewensts de ventilator in vliegt.
Hoe je om kan gaan met tegenslagen
Ik ben niet van steen en wanneer iemand mij voor schut zet, zeker wanneer het iemand is die heel dichtbij me staat, dan raakt dat. Vroeger zou ik er lacherig over doen, snel bedekken met de mantel der liefde en doorgaan alsof er niks gebeurd was. Dat doe ik niet meer. Ik geef je hieronder een stappenplan hoe je om kan gaan met tegenslagen zonder dat je zelf uit het veld geslagen blijft. Want dat je aanvankelijk staat te wankelen bij tegenslagen, dat is logisch en maakt je mens. Hoe we reageren op de diverse situaties, dat zijn keuzes. En ja, je hebt echt een keuze.
Stap 1: Ik kan het aan
De belangrijkste eerste stap is dat je jezelf vertelt dat je geen slachtoffer bent. Ondanks dat het misschien zo voelt en het mogelijk een krantenartikel waard is wat je meemaakt(e). Hoe zwaar het ook is wat er gebeurt, denk direct: ‘Ik heb nu pijn, verdriet, het maakt me boos, en later, straks, kan ik erop terugkijken en trek ik er lering uit.’ Cliché? Zeker, maar clichés hebben altijd een kern van waarheid. Dus zeg tegen jezelf: ‘Ik heb pijn/verdriet, maar ik weiger slachtoffer te zijn, ik kan dit aan.’
Stap 2: Vergeef
Ga op zoek naar de feiten. Durf radicaal open te zijn en van alle kanten te kijken. In mijn simpele geval over dat voor schut zetten waren dit de vragen: Had hij een punt? Nee. Viel het mijn gastheer ook op? Ja. Overdrijf ik in mijn boosheid? Nee. Was het echt zo verdrietig makend? Ja en nee. Voor mij wel, het raakte iets van vroeger. Deed diegene dat expres? Nee.
Vergeving is de sleutel. Vergeving zonder het over je kant te laten gaan. Dit is een makkie. Moeilijker wordt het wanneer je de diverse verhalen van de mensen die de holocaust overleefden. Er zijn boeken over mensen die iedereen kwijtraakten; vaders, moeders, zussen en broers, kinderen en het zelf overleefden. Enkelen van hen konden de kampbeulen vergeven. Waren ze niet kwaad? Zeker wel. Maar ze wilden verder met hun leven en leerden vergeven. Toen ik dat voor het eerst las, jaren geleden, heb ik me voorgenomen, als zij kunnen vergeven, dan kan ik het ook.
Stappen 3, 4 en 5
Let op, dit is geen recept tegen depressie en zeker geen vervanging voor welke coaching, therapie of medicatie dan ook. De stappen die ik hierboven beschrijf worden door heel veel mensen gebruikt en werken voor hen goed. Voor mij ook. Er zijn nog 3 extra stappen en die kan je bekijken in de Entrepreneurs Club. Met de stappen 1 en 2 kan je mildere ‘poep-momenten’ al prima de baas; bij de zwaardere tegenvallers kunnen de stappen 3, 4 en 5 uit de masterclass je waarschijnlijk ook uitstekend verder helpen. Heb een mooie week. Ik hoop dat de sterren er beter voor staan en graag tot de volgende keer!
Groet,
Laura
