Wat hebben 20 projecten (in Nederland), een knipoog en Dublin met elkaar te maken? Dat ga ik je in deze blog vertellen. Afgelopen vrijdag heb ik een masterclass gegeven over productiviteit en daarin een tip langs als een van de 12 tips voor meer productiviteit. Bij het voorbereiden van de masterclass wist ik ook meteen, dit moet ik met je delen hier want dit is een van de belangrijkste tips die ik ooit kreeg voor het plannen van mijn werk.
Glimlachen en 20 projecten
Jaren geleden kreeg ik feedback waar ik niet blij van werd. Ik weet het nog steeds, het heeft inderdaad veel indruk gemaakt. Ik neem je mee naar ruim 20 jaar geleden. Groot kantoorgebouw – ik werkte toen nog voor Capgemini – met van die kantoortuinen. Een mega ruimte met schotjes tussen de bureaus. Vaste werkplekken hadden we niet, wel een verrijdbare kast met je persoonlijke spullen. Kon je zelfs je jasje aanhangen. Ik had zo’n 20 projecten waarover ik waakte. Toen kwam mijn manager de afdeling oplopen om te informeren naar de voortgang van al die projecten. Superaardige man en met een grote glimlach begroette ik hem. Hij had wel een glimlach maar lachte niet echt.
Wat zit er nog meer in die lade?
“Laura hoor eens, jij bent echt heel goed in mensen in beweging krijgen he. Dat merk ik zelf ook, je krijgt mij ook in beweging, dat lukt niet veel mensen. Ik vind het ook echt leuk om met je mee te werken. Maar ik vroeg me gisterenavond opeens af, wat is eigenlijk de voortgang van dit project?”. Dat kon ik hem zo vertellen. Ik trok de onderste lade open van die kast, haalde er een map uit en liet hem zien hoe een en ander ervoor stond. “Ok duidelijk” zei hij. “Wat heb je nog meer aan mappen in die lade, laat eens zien?”. Hij pakte een stoel, en zag mij 20 dossiermappen op mijn bureau leggen. We hadden een hele vrije rol, als je maar omzet maakte, dat was ongeveer de standaard. En ik maakte heel veel omzet, knalde keer op keer over mijn targets heen, dus ik had een über-vrije rol. Op zijn hele specifieke manier keek hij naar de stapel en zei met wat leek op een glimlach “en wanneer is de eerste hiervan klaar?”. Ai.
Heel veel
Ik zal het gesprek verder kort samenvatten. Hij baalde. Ik was met zoveel bezig maar er kwam niks af. Er werd van al die 20 bij-projecten niks opgeleverd. Ik noem het bij-projecten want dit deed ik naast mijn andere werk, bij Capgemini ‘inzetten’ genoemd. Een inzet is een betaalde klus voor en meestal ook op locatie bij een klant. In mijn geval was dat 4 dagen per week in Ierland start-ups begeleiden; businessplannen beoordelen, projectenplannen maken, start-up begeleiden en heel veel vergaderen. Dat waren 4 dagen van meer dan 12 uur per dag. Op maandagochtend vroeg vloog ik naar Dublin, en op donderdagavond laat kwam ik weer thuis. Op vrijdagen was ik op kantoor in Utrecht. Had ik al verteld dat ik ook nog 10 medewerkers coachte omdat ik in het managementteam zat?
De verbijstering
Mijn manager had een punt. Een pijnlijk punt. Er kwam niks af van die bij-projecten. Ik haalde voor mijn werkgever omzetten binnen. Ik had de grootste start-up in 6 maanden break-even (de 15 miljoen euro investering was terugverdiend) en stuurde daarvoor een fors team aan. Mijn airmiles liepen als een dolle op. Net als mijn stresslevel. Ik stuurde eens per week ook nog wat we nu een blog noemen vanuit mijn hotelkamer naar mijn collega’s in Nederland met als titel “Dublin calling”. En al die bij-projecten dus. “Kies er eentje” zei mijn manager, “en draag de rest over, anders ben je straks overspannen”. Van alles wat ik te doen had vond ik dat het moeilijkste. Kiezen. “Focus Laura, focus!”. De manager stond op, gaf me een knipoog (normaal in zijn geval meer dan charming) en ik bleef verbijsterd achter. Wat nu?
Zegen en zucht
Lang verhaal kort: ik koos 1 project. Die overige projecten droeg ik dus maar over. Ik was boos. Bang ook, want wie anders dan ik kon die projecten trekken? Veel van die projecten is niks van terechtgekomen. Ik vond dat heel erg lastig. Ik ben vast wel eens boos geweest op een collega die het niet zo oppakte zoals ik dat had gedaan. Maar leerde ook al snel dat dat geen, nul, niks, nada, niente zin heeft. Ik moest loslaten. Ik leerde daar dat ik een lijst moest maken van not-to-do’s. Net als veel ondernemers, zeker in de creatieve hoek, heb ik last van verzin-drang. Nieuwe dingen verzinnen en die tot leven willen wekken. Ik heb ook geleerd dat ik bovengemiddeld makkelijk dingen verzin en mogelijkheden zie die anderen niet zien. Dat is een zegen en een zucht. Met behulp van mijn manager heb ik er een zegen van kunnen maken. Een belangrijk deel van mijn werk is dingen verzinnen voor anderen en hén helpen om het te realiseren.
Focus!
Mijn manager is een paar jaar geleden overleden. Veel te jong. Wanneer ik dit schrijf raakt het me weer. Hij is een van mijn allerbelangrijkste mentoren geweest. Ik heb hem na ons beider vertrek bij de werkgever van toen gelukkig nog vaak gesproken. Ik koester zijn “Focus Laura, focus!” nog altijd. Hoor mezelf diezelfde boodschap tegen de ondernemers met wie ik werk zeggen. En tegen mezelf. Om effectief te zijn, moet je productief zijn. Veel dingen tegelijk doen, maakt je niet productiever; het kosten bakken energie, het vertroebelt je zicht en zorgt ervoor dat resultaat uitblijft. Focus!
Nog 11 tips voor productiviteit
Focus is niet de enige manier om effectiever te zijn. Afgelopen vrijdag heb ik hierover een masterclass gegeven. Met in totaal 12 tips om productiever en dus effectiever te zijn. Eén van die tips is “Focus”, er zijn er nog 11. Kijk hier: https://www.youtube.com/watch?v=-sFOsWKewsc
Ik wens je veel productiviteit en weer een mooie week!
Groet van Laura
